Na podstawie specjalnie opracowanych kwestionariuszy badano efektywność programu. Kwestionariusze stosowano przed rozpoczęciem, w trakcie oraz po zakończeniu programu. W badaniach analizowano zmiany w nasileniu objawów w wyniku udziału w programie Żywa Nadzieja. Spośród objawów chorobowych, analizowanych na skali analogowej za pomocą kwestionariuszy w sposób znaczący statystycznie, zmniejszyły się: smutek, obsesyjne myślenie i lęk. Natomiast zwiększył szacunek wobec siebie, nadzieja na przyszłość, zaufanie do siebie i własnego życia, zdolność do porozumienia w rodzinie zarówno aktualnej, jak i pochodzenia.
Samotność, silnie odczuwana przed terapią, u niektórych osób zmniejszyła się do niskiego poziomu, natomiast u nielicznych osób stwierdzono wysoki poziom samotności. W wyniku programu wyraźnie zmniejszył się poziom odczuwanej rozpaczy. U osób, u których przed programem występowało silne odczucie, że można je skrzywdzić, nie występowało ono po jego zakończeniu. Przed programem u większości pacjentów występowały negatywne, pesymistyczne myśli, które po jego zakończeniu występowały w istotnie mniejszym nasileniu. Powyższe badania, były prezentowane Kanadyjskiemu Stowarzyszeniu Psychiatrów.