Zatrzymanie nurtu bolesnych wydarzeń w życiu pacjentów i ich rodzin, szczególnie dzieci
Przemoc, zaniedbanie, śmierć dziecka powtarzają się i wiążą z sobą. Odtwarzanie tych samych zachowań, które kiedyś zraniły, wynika z traumy, która na poziomie ciała jest źródłem entropii, a na poziomie emocjonalnym – źródłem psychicznego bólu i zamieszania. W wyniku entropii (zamieszania biologicznego) instynktownie powstają w nas wewnętrzne mechanizmy ochronne przed traumą. Są to błędne koła, których paraliżującą moc można przerwać. Poprzez: rozpoznanie bolesnych wydarzeń, uczenie się nowych zachowań, powiększenie wglądu w funkcjonowanie w życiu oraz w grupie terapeutycznej, wejście w proces odżałowania wszelkich strat i pojednanie, dochodzi do przekroczenia błędnego koła przemocy i zaniedbania.
Uzyskanie nadziei i radości w życiu
Cele życiowe ujmowane są zgodnie z antropologicznym rozumieniem człowieka, który z natury dąży do odzyskania radości i chęci życia. Radość pojawia się wtedy, gdy uzyskujemy dobro, odpowiadające aktualnym, naturalnym potrzebom danej osoby. Potrzeby takie są rozpoznawane na każdym etapie rozwoju człowieka. Nadzieja budzi się wtedy, gdy widzimy szanse na uzyskanie tego dobra.
Osiąganie celów życiowych
Cele życiowe człowieka dr Ney wymienia w swej Psychologii stworzonej ludzkości. Określa on cele psychoterapii jako: rozwinięcie dojrzałej tożsamości, utrzymywanie relacji przyjaźni, zdolność do intelektualnej ciekawości i przenikliwości, podejmowania trudnych decyzji, przyjęcia i darowania miłości, ojcostwo i macierzyństwo, zdolność do przeżywania radości oraz smutku, przyjęcia pomocy oraz wsparcia, odpowiedzialność, służba innym, zdolność do odpowiadania na pytania i uczenia innych, zdolność do pojednania i życia w pokoju z innymi (w: Philips G. Ney, Deeply Damaged, Pionier Publishing 1997, s. 12–66).