Na Program Żywa Nadzieja składa się od 32 do 35 trzygodzinnych sesji. Sesje odbywają się w małych grupach (3−7 osób).
Etap konsultacji: indywidualna diagnoza i kwalifikacja do grupy.
Etap „0” – informacja o leczeniu, zobowiązanie terapeuty i uczestników do postaw zgodnych z zasadami programu Żywa Nadzieja oraz profesjonalnego postępowania w terapii psychologicznej.
Etap I dotyczy przeszłości. W czasie jego trwania ma miejsce przypominanie i przepracowanie bolesnej przeszłości, rozpoznawanie indywidualnych i rodzinnych wzorców obron, wymówek i mechanizmów obronnych.
Etap II dotyczy odbudowy utraconej tożsamości. Odbudowa ta dokonuje się m.in. w procesie asertywnego podejścia do przemocy, zaniedbania i straty dziecka, przepracowania problemu winy, rozpoznania osobistych deficytów emocjonalnych oraz ich skutków ukrytych pod postacią masek, oporów, utrzymywania tabu rodzinnego, nierealistycznych pragnień i obrazu siebie. Analizie zostają poddane osobiste pragnienia i zdolności.
Etap III wynika z potrzeby przeżywania żalu i rozpaczy po utraconym dzieciństwie, rozpoznawania jakości i wielkości strat osobistych. Pozwala na ponowne „uczłowieczenie” zmarłych dzieci i samego siebie, na przejście przez proces żałoby po nienarodzonych dzieciach oraz duchowe pojednanie się z nimi. Jest to proces uznania dziecka za istotę ludzką, przeciwny procesowi dehumanizacji, który ma miejsce podczas aborcji.
Etap IV kontynuuje proces pojednania z samym sobą, a następnie z ofiarami oraz sprawcami przemocy i zaniedbania.
Etap V utrwala funkcjonowanie zintegrowanej tożsamości tzw. pielgrzyma, m.in. poprzez uczenie wyznaczania i negocjowania realistycznych oczekiwań, osłabianie niekorzystnych więzi partnerskich, naukę podejmowania ważnych życiowo decyzji, świętowania, akceptacji rozstań i pożegnań.